Mis.

19 januari 2020 - Cochabamba, Bolivia

Er is niets mis, maar de zaterdag middag en de zondag ochtend heb ik wél een mis meegemaakt. Meerdere zelfs. Om met de eerste te beginnen, die was bij de al aangekondigde bruiloft : we waren door Maria en Pablo uitgenodigd. Eigenlijk zaten Hendrik en ik behoorlijk in de rats, we waren te laat. Op de kaart stond, dat we om 4.30 aanwezig moesten zijn, maar dat waren we niet. Het was 4.40 en de kerk was al vol en overal confetti. Toch was er niets aan de hand, de vorige was uitgelopen en de "onze" begon gewoon wat later. Gewoon wat later. 

Voor de kerk werden we wat later door de bruidegom en moeder van de bruid begroet en om een uur 5 begon het allemaal. Een serieuze mis, met Bijbellezing en uitleg ( de zaligsprekingen uit Mattheus 6) en ook een nette inzegening. Bij de eucharistie gingen alleen de bruid en -gom en een paar aanwezigen ter communie. Ik ook. Ik geloof weliswaar er niet in, dat de hostie daadwerkelijk het lichaam van Christus is, maar dat het een symbool is van zijn lijden voor ons. Dat was de reden om ter communie te gaan. 

IMG_20200118_174117

IMG_20200118_180956

Daarna een foto voor de kerk van de familie en vervolgens naar het feest. Die fotoshoot werd overigens heel serieus aangepakt. In de kerk waren er 3 aan het fotograferen en later buiten voor de kerk én in de feestzaal gebruikten ze zelfs een drone. Het feest was niet echt mijn soort feest, maar het was heel leuk om het mee te maken. We zaten al een uur in de zaal totdat het bruidspaar terug kwam, en daarna ging het nog heel traag. Drinken kon je wel... Op de tafels waren chips en nootjes en 2 soorten frisdrank ( cola en 7up) en 2 soorten sterke drank ( rum en pisco). Iedereen maakte zijn eigen mixje van drank en prik. 

Na lang "wachten", kletsen kon ook maar dat viel niet mee, werden de dansen aangekondigd. Het bruidspaar als eerste en vervolgens steeds een ander stel een kort dansje dat werd aangekondigd en met applaus werd onthaald. Alle mogelijke belangrijke relaties van de het bruidspaar. En ik begreep, dat er ook een relatie was met de grootte van het kado cq de bijdrage aan de bruiloft.  Na deze uitgebreide dans demonstraties, ze konden het echt, was het tijd voor de kado's . Bijna iedereen had een groot in blinkend papier ingepakt kado bijzich. Allemaal strijkijzers, magnetrons, koffiemachines, weegschalen en wat een mens maar nodig heeft. Lijstje.nl omzetten naar lijste.bo is misschien wel de moeite waard. Hier werkt het nog wat ouderwetser: de meesten kopen het bij dezelfde winkel en dan is er een of andere regeling. Pas om ongeveer 10 kwam er iets te eten. Pff.. Daar was ik wel aan toen. Eigenlijk had ik het toen ook wel gehad, maar het was nog lang niet klaar. Ik was qua taal en herrie helemaal op, dus het viel me zwaar om nog tot het einde te blijven. Toen de eersten om een uur of 23.30 weg gingen, vond ik het ook tijd. Helaas onze chauffeur en Hendrik nog niet... Ik wilde alleen een taxi nemen, maar gelukkig ging Hendrik toen ook mee. Bij vertrek werden we opnieuw uitgebreid bedankt en gegroet, echt gemeend hartelijk. 

IMG_20200118_181510IMG_20200118_200113

Zondagochtend heb ik eerste de dienst in de Kapelkerk gevolgd, een mooie dienst. Ik zag en hoorde Annet voorlezen en daarna een bemoedigende uitleg van de rol van Jezus bij het wonder van het delen van het brood voor heel veel mensen en voor wat dat voor jou kan betekenen. Mooi! Ik hoorde  opnieuw wat ik de laatste dagen ook wel merk: het gaat niet om jou. Hier in Bolivia niet en voor wie in Nederland zijn werk doet evenmin: het gaat om Jezus en hoe je daar mee omgaat. Dat maakt je bescheiden én rustig. Na de dienst heb ik nog wat aan een presentatie gewerkt en daarna was het tijd voor een wandeling, 

De kerk die ik gisteren bijna leeg zag, was nu vol met mensen: oude én jonge, zelfs kinderen. Ik kon het helaas niet volgen en ben naar het plein voor de kerk gegaan om rustig te kunnen lezen. Vanochtend had ik al goud gehad via de Kapelkerk dienst, in de katholieke kerk hier was volop wierook en later in zon heb ik mijn zonnebrandcrème maar tot mirre verklaart. Heb ik het rijtje weer compleet. Lekker rustig op het plein voor de kerk in de zon lezen. . Rustig? Vergeet het maar: er was iemand  heel druk aan het bidden en praten. We moesten ons bekeren. Nadat deze man klaar of schor  was, kwam er een kwartier laten al een ander. Deze had nog meer volume en ook meer structuur in zijn verhaal. Duidelijk: we moesten Jezus aannemen, en anders kwam het niet goed met je. De toon van zijn boodschap was iets minder liefdevol dan die van Jezus zelf dacht ik. Er zaten heel veel mensen en niemand reageerde en evenmin stoorde zich iemand aan zijn verhaal. Het maakte gewoon een vriendelijke tolerante indruk. De dames met de fraaie hoeden die vlak achter hem zaten, konden hun verhaal blijkbaar ongestoord voortzetten. 

IMG_20200119_124409

Na mijn wandelingetje was het tijd voor een heerlijke lunch: salteña's. Ze worden in Cochabamba heel veel gegeten, vooral als tussendoortje begrijp ik, en worden gemaakt van deegzakjes gevuld met vlees en groenten. Het klinkt heel simpel, maar het smaakt heel goed. Voor wie het wil opzoeken of maken: de ñ toets je in door een n in te toetsen samen met de rechter alt toets. Weet je dat ook weer... 

2 Reacties

  1. Douwe:
    20 januari 2020
    Wat een mooie activiteiten en feestelijkheden allemaal. Een heuse bruiloft, leuk om mee te maken en dat in Bolivia!! Lijkt me én bijzonder én speciaal. Veel plezier nog en: (toch maar even in het Spaans) ¡Vaya con Dios!

    Moest bij het laatste bericht, na de zin waar het woord 'dankbaar'.

    Groeten van de Bo
  2. Roediegoo:
    20 januari 2020
    ha die Jaap, ja wat een ervaringen maak je daar mee. doet mij direct denken aan mijn Guatemala tijd (Pum project) met zijn vriendelijke mensen. Overal naar toe meenemen en uitnodigen. ja jaap dat hoort er ook bij. fijn dat je er zo van kan genieten. wat mij opvalt in jouw relaas, ze nemen overal de tijd voor. PoKo, Poko (langzaam aan doen). je staat nog best wel wat te wachten. geniet ervan! En nog een koe geopereerd? :) Saluuut(os) van Ruud en van Jacobine!