Als toerist op stap door Cochabamba

Vandaag, zaterdag de 18e ben ik een groot deel van de dag vrij. Dus voor het eerst rits ik de pijpen van mijn broek en ga als toerist op stap. Op dat hoofdstuk doorgaand: ik ben hier op hoogte en ik eet anders dan anders dus.... Details zijn niet echt leuk, maar na een paar dagen had ik toch wat loperamide nodig. Diarree dus. Ik ken de gevaren van het water hier en gebruik zelfs voor het tandenpoetsen flessenwater, maar toch had ik last. Gelukkig was het niet zo erg en nu is het rustig. Ik weet, dat het gevaarlijk is om iets te eten dat niet gekookt is, maar soms kun je bijna niet anders. Na een paar dagen alleen vlees en aardappelen is het voor je lichaam nodig om groente te eten, maar meestal is er alleen salade. Okay, een klein beetje dan? Of zoals eergisteren, toen de boer ons drinken en rauwkost salade aanbood, wat doe je dan? Gisteravond hadden we nog een kennismaking met de Boliviaanse vertegenwoordiger van de PUM die ons ook streng afraadde om salade te eten op de bruiloft waar we vandaag heen gaan. En de chicha, daar werd al veel over verteld, een homemade alkoholische drank: niet doen. Kortom, ik ga weer strenger worden en de vitaminen die ik nodig heb dan alleen binnenhalen via fruit dat je zelf schilt of pelt. En dat fruit is er genoeg. Heel veel en soorten die je nooit eerder zag of bekende maar die ook veel beter smaken. 

Naast de kans op verteringsstoornissen of darminfecties, is er ook de hoogte. Cochabamba ligt op 2500 m en ik heb daar gelukkig geen last van als ik wandel. Maar na het traplopen, ik slaap op de derde verdieping, ben ik nog steeds achter adem als ik boven ben. 

Er zijn hier veel kerken en ze zijn meestal open. Er zijn ook altijd wat mensen binnen, een paar. Wat meer opvalt is, dat bijna iedereen een kruis slaat als hij voorbijloopt. Het betekent toch wat. Het Christus beeld dat ik in van de kerken zag ,vond ik best wel  heftig. Niet mooi, maar het lijden van Christus is er heel goed zichtbaar. 

Onderweg kwam ik een bedelaar tegen. Natuurlijk, je ziet er veel. Soms doe ik wat in een bakje of bekertje, maar niet altijd. Ik liep deze ook voorbij, tot ik me realiseerde dat het bakje dat hij had een bakje was dat ik herkende van de kattenvoer bakjes. Aluminium vierkante bakjes.... Misschien gebruiken ze ze hier ergens anders voor, maar ik vond het akelig en ben toch terug gelopen. Er zijn overigens  veel mensen die hier wél wat geven of op andere manier mensen helpen. Bijvoorbeeld gisteren: we aten in een restaurant met onze cursisten en er kwam een meisje kauwgom verkopen. Iemand kocht voor 2 Bolivano ( €0,25) 4 kauwgompjes en gaf ze vervolgens aan het meisje terug. Of mensen die voor het stoplicht snel je ramen wassen, er zijn veel die dat laten doen. 

Op mijn favoriete plein heb ik een tijdje zitten lezen. Heerlijk. Dat lezen dan afgewisseld met af en toe een stukje lopen om weer wat te zien of te horen. Bijvoorbeeld op een overdekte markt hoorde ik dat iemand Hollandse aardappelen aanprees. Huh? Die komen uit Zuid Amerika en worden hier als Hollandse verkocht? Ik sprak de mevrouw aan, hoe dat zat en ze vertelde dat inderdaad het zaad uit Holland was gekomen. Maar Bolivia kent 260 soorten aardappelen. Ik heb haar gefotografeerd en de aardappelen. Ze vroeg eerst $ 10 voor de foto, maar dat was toch een grapje denk ik. In ieder geval trok ze eerst haar schort uit voor ik de foto mocht  maken. 

Het was gewoon een heerlijke ontspannen ochtend. Nu even lunchen en vanmiddag de bruiloft.