Wat is gevaar?

Opnieuw een mooie dag! We hebben weer op 2 bedrijven workshops gegeven en vandaag was het enthousiasme groter en daardoor is het ook meteen leuker. Morgenochtend doen we de laatste. We gaan steeds met een stuk of 5 a 7 mensen naar een bedrijf en laten daar een analyse doen. Mijn deel is het begeleiden van de aan gezondheid en welzijn gerelateerde zaken, mijn collega gaat over de voeding. 

Het bedrijf waar we vanmiddag waren, was het eerste waar nog voer voor de koeien lag. Op andere bedrijven is het vaak net op.... Maar niet alleen de koeien hadden het hier goed, wij ook. Eigenlijk hoefde er van mijn geen pauze gemaakt te worden, maar okay, dan stoppen we even. En we werden onthaald:  een heerlijke maiskolf en een salade van zelf gemaakte verse kaas, uien en tomaten. Top.

Het kopje boven dit stukje was "gevaar", dat komt zo, maar er was nog meer belangrijks te melden: de rust en het geduld van de mensen hier is voor mij opnieuw iets om van te leren. Ze zijn nooit opgefokt als iets te lang duurt of te laat begint, ze hebben altijd tijd voor een praatje, geven altijd vriendelijk een hand of een hug... Er is tijd en aandacht voor sociaal contact. Mooi. 

Nu dat gevaar dan toch maar toelichten. Maak je geen zorgen, er is niets aan de hand. We gingen in november niet naar Bolivia, omdat er een politieke crisis was. Nu zijn we er, maar die crisis is niet over, alleen is het niet meer acuut of actueel. Toch kan het straks ook weer spannend worden, als op 22 januari de dag van oprichting van de nieuwe staat Bolivia gevierd gaat worden. Nogmaals, geen zorgen, maar we gaan dat natuurlijk wel goed in de gaten houden. Als er weer weg blokkades komen, blijven we mooi binnen. Vanmiddag gingen we met dezelfde chauffeur op pad als eerder deze week en die scheurt van links naar rechts over de wegen en belt ondertussen. Als ik naast hem zit, denk ik er vaak aan dat ik het stuur maar goed in de gaten moet houden. Vandaag had hij een nieuwe verrassing: voor we er erg in hadden, reed hij de snelweg op, maar dan een klein stukje de verkeerde kant op. Het was niet legaal zei hij erbij - dat was ons niet opgevallen zeker - maar anders moesten we zó ver omrijden....

Opnieuw, alles gaat prima. Niets aan de hand. Nadat we vanavond - veilig, Goddank - zijn aangekomen, ging ik nog even naar de supermarkt. Ik wist dat het donker was, de straten zijn slecht verlicht en de stoep is heel onregelmatig. Soms steken de tegels wel een 10 cm schuin omhoog. En ja hoor: ik ging languit. Gewoon gestruikeld over zo'n K- steen! Opnieuw, niets aan de hand. Of ja toch, in Gods hand. Geen vrome spreuk of spraak, zo voelt het echt. In een land en omgeving die zo totaal anders is, is dat echt meer een realiteit dan in het gewone dagelijkse leven.